Nie rań mnie więcej

Już od pewnego czasu chce tutaj coś napisać
Ale nie umiem, nie wiem jakich słów użyć by wszystko to co mam w głowie, w sercu znalazło swoje ujście
Pozbyć się tego i zacząć znowu wszystko od nowa
Czy mi się to uda?

Coraz mniej wierzę w siebie
Moja skorupa powoli się zamyka i zaczyna wracać do mojego dawnego JA
Czuję, że znowu zostaje sama
Znowu u innych jest wspaniałe a u mnie pusto...
Znowu nic nie jest moje, nic nie jest dla mnie
Kolejny raz czuję się jak żebrak, prosząc o sekundę zauważenia, ciepła, uśmiechu i wysłuchania

Tak, właśnie tego najbardziej mi brakuje
Nikt mnie nie słucha, nie chce zobaczyć prawdziwej mnie
Tak jest wygodnie, tak jest prościej
Tak naprawdę nikogo nie interesuje moje życie, moje smutki, moje prawdziwe JA

To bardzo boli
Boli
...

Czuje, że wszystko to co było straciłam
Bardzo mi tego brakuje
Nie umiem sobie z tym poradzić

Tęsknię za Tobą
Za dawnym Tobą

Twoje cofnięcie głowy z pod mojej dłoni, bardzo zabolało

Jeżeli tak jest to faktycznie nie pracujmy razem
Nie odzywaj się do mnie
Nie zaczepiaj mnie
Nie tykaj mnie
Nie uśmiecha się do mnie
Nie mów do mnie zdrobniale

Zostaw mnie w spokoju!
Nienawidzę Cię za to co mi robisz!
Coś dajesz i tak szybko mi to odbierasz...
Tak się nie robi, to jest złe...

Dlaczego wszyscy mnie ranią?!

A jutro zabawa zaczyna się od nowa...